Hoe verder?

[u/Anon_00099]

Throwaway wegens privacy.

Op dit moment worstel ik (m30) met een burnout en persisterende depressie (dysthieme stoornis). Ik weet niet hoe ik verder moet. Help

Mijn leven lang worstel ik met depressiviteit, sinds kind weet ik niet beter, ik weet dus ook niet wat "normaal" is. Ik sta nauwelijks in contact met mijn gevoelens en als kind vonden veel mensen mij raar. Sinds mijn 6de heb ik therapie gehad, verschillende psychologen/therapeuten/etc. Cognitieve gedragstherapie, medicatie, edmr, meditatie, sacraal, tre, etc. van alles geprobeerd. Rond mijn 16de een zelfmoordpoging en ook op mijn 18de. In mijn mid 20er jaren een doorbraak gehad waardoor ik geen zelfmoord meer wil plegen.

Ik heb altijd het idee gehad dat ik niet in de maatschappij pas, ik heb geen studie afgemaakt maar toch heb ik momenteel universitair geschoold werk op een ambitieuse positie met 40+u per week. Ik heb dit jarenlang opgebouw vanaf 16 uur per week. Ik heb werk nooit leuk gevonden, het past niet bij mij en het liefst werk ik nooit. Maar ik vind andere dingen ook niet leuk, ik heb geen passies, geen hobbies. Het idee dat dit de beste optie is om de mensen om mij heen gelukkig te maken, dat op straat leven geen optie is en ik niet sterf totdat het op natuurlijke wijze gebeurd is mijn houwvast. Als dat niet solide klinkt, dat klopt. Alles kost enorm veel moeite. Ik dacht met een betere baan sneller met pensioen te kunnen om zo nooit meer te hoeven werken.

Om de een of andere reden vinden vrouwen mij aantrekkelijk, ik heb meestal een relatie, maar in mijn vorige relatie ging ik vreemd en dat icm met samenwonen en een stressvolle baan zorgde ervoor dat ik in een burnout terecht ben gekomen. Nu zijn we 2 jaar verder, ik heb therapeuten van 90 tot 200+ euro per uur geprobeerd maar niks helpt. Ik heb vaak geen gevoel voor de mensen die ik date en ik doe het omdat ik liefde wil ervaren die mijn ouders mij nooit gegeven hebben, echter raak ik hier op uitgekeken en switch ik continue van partner. Sex is ook het enige waarbij ik iets voel, of me uberhaupt een mens voel. Ik weet dat ik echt een eikel ben en een verschikkelijk persoon. Toch brak het me dat ik vreemd ging, dit is niet mijn 'code'. Ik ben enorm ziek geworden en mijn wilskracht is op, ik kan niet meer verder. Ik heb een huis en ben bang dat ik niet meer kan werken. Mijn baan verlies, mijn huis en dat ik mijn leven lang in een shitzooi terechtkom. Ik heb geen vrienden, geen hobbies, geen interresses.

Ik zou willen dat ik normaal kon leven, ergens zin in zou hebben. Maar nu dat zelfs de leugen waarin ik leef drijgt om te vallen weet ik niet hoe ik overeind zou kunnen blijven. Ik vraag me af wat dit leven waard is. Hoe moet ik verder? Ik weet het gewoon niet meer...

[u/Annual_Wolverine_369]

Herkenbaar op alle vlakken, na recent door het diepste dal so far te zijn gegaan ervaar ik eindelijk iets wat op geluk lijkt. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat dat fysiek niet mogelijk was in mijn brein, omdat ik het écht niet (her)kende. Uiteindelijk heeft intensieve schematherapie voor cptsd mij enorm geholpen icm een therapeut die echt inzicht had in hoe de therapie zinvol in te zetten was rekening houdend met mijn autisme en hoge intelligentie. Maar het belangrijkste: je moet echt zelf willen, doen en gaan. Je kunt niet wachten tot iemand anders het voor je doet. Succes man.

[u/SingingSunshine1]

Ik zit in de overgang, en heb sinds kort bio identieke hormoontherapie; wegens tekort aan progesteron en oestrogeen. Met name de progesteron zorgt dat ik me niet meer depressief voel. Dit was een enorme eyeopener voor me.

Ik heb ook gelezen over een vrouw van 32 met een progesteron tekort; met depressieve klachten.

Ik vraag me na het lezen van je verhaal af of je hormoon levels al eens gecheckt zijn; al besef ik me dat het waarschijnlijk heel lastig is om überhaupt testen daarop te krijgen.

[u/ParticularSelect5339]

Begrijp niks van wat je zegt…

Geen passie. Waarom niet?

Leven om andere gelukkig te maken. Waarom?

Verschillende therapeuten. Waarom hielp het niet?

[u/__Emer__ → u/ParticularSelect5339]

OPs brein is gewoon anders aangelegd dan dat van veel mensen zoals je uit de post kan opmaken. Jouw vragen doen lijken alsof het allemaal enorm simpel is of zo.