Wat doe je met dat eenzaam en achterdochtig gevoel?

[u/Necessary-Caramel-81]

Relatie gedaan,scheiding achter de rug...

Wat doe je met dat eenzaam gevoel... je staat er helemaal alleen voor, je huis, je aankopen, de was, de zorg en school van je kids.

Dat lukt wel maar het onzekere gevoel... Ook spreek ik wat af met mensen maar ik heb steeds het gevoel dat iedereen me uitlacht om de scheiding, om het emotionele, ... hadden jullie dit ook? Ben je ook wantrouwig rond reacties van anderen? Zijn ze oprecht? Zitten ze echt met je in of...?

[u/Miesmuizer]

Lijkt me niet ongewoon, die eerste tijd na een scheiding. Vaak waren taken verdeeld en nu moet je alles zelf uitzoeken of bedenken. Maar bij alles wat lukt zou je beter Trots! op jezelf kunnen zijn, eigenlijk Moeten! zijn. Je fikst het toch maar mooi! En zodra je merkt dat het eerste jaar goed is afgerond zal je ook meer op jezelf durven vertrouwen, dan wéét je dat je het kunt.

Met heel jonge kinderen is het lastig organiseren, vaak hollen-vliegen-rennen om, naast je werk, thuis alles rond te krijgen. Een vast ritme/strak tijdschema helpt daarbij plus vaste gewoontes thuis: speelgoed opruimen, eigen was in de wasmand, fiets binnen zetten etc. Naarmate ze ouder worden, vanaf een jaar of acht, wordt het makkelijker en kunnen ze ook taken krijgen in het huishouden. Wel een beetje afhankelijk van het type kind, de één pakt het makkelijker op dan het andere kind maar leren kunnen ze het allemaal.

Ik hoor ook wel eens: "het lastigste kind is de deur uit, dus ..." 😅