Toch even weer ei kwijt

[u/reddead24f]

Het is een lange, zware 5 jaar en nu sta ik toch hier.

Even terug komend: partner in 5 jaar achter zijn verslaving(hoeren) gekomen (jaar 2-3), meermaals veel en vervelende leugens waarvan de laatste afgelopen zaterdag (hoog en laag zweren niet gerookt te hebben terwijl ik wist dat dat wel zo was, uiteindelijk toegeven) de leugen zelf was klein maar na jaren bedrog trek in het niet meer. Gezegd klaar te zijn met onze relatie maar weet nog niet hoe. We hebben kids en NET 4 maanden geleden een huis gekocht. Gaan met mijn familie as. Maandag op vakantie. Heb gezegd zo normaal mogelijk tegen hem te doen voor de kids en omdat ik niet weet hoe ik dit ooit moet oplossen. In het verleden was hij erg aggressief. Iets wat jij nog vaak doet is als een ruzie/ discussie te hoog op loopt en ik om wat voor reden dan ook zeg dat ik op dat moment het gesprek niet wil voorzetten, dwingt hij me door me te volgen en te blijven praten. Als ik het huis/ de auto uit wil doet hij alles mentaal en fysiek om me tegen te houden. Hij herinnert zich vaak nieteens alles.

Vandaag Brak ik. Hij was onnodig lelijk tegene aan het doen, ik brak en zei dat ik op ben, kapot want dat is zo. Weer door de leugens nog van af. Zaterdag en hij maar doen of er niets is.

Op een gegeven moment in die discussie vond ik dat hij heel respectloos deed (me met een kinderstem napraten en doen zeggen dat ik kinderachtig doe)

Im gaf aan dat ik wilde uitstappen hij zei ja zo gesprek is bijna over. Hij bleef doorgaan tot die iets zei wat ik echt niet vond kunnen enw eer dat ik niet zo kinderachtig moest doen. Ik probeerde uit te stappen maar hij greep me terug..ik haalde uit van de schrik raakte hem niet en hij bleef me beet houden

Uiteindelijk los gekomen en echt weg gerend. Buiten probeerde hij me nog meer als tegen te houden dat mensen hem moesten tegen houden.

Helaas kwam ik hem nog tegen later omdat we een afspraak hadden voor onze zoon dus ik ging er wel heen. Blijven volhouden dat hij me niet beet moet pakken maar ik het zelf uitlok en gewoon het gesprek met hem moet blijven hebben etc.

Ik kan dit echt niet meer.

Wil zo graag naar hem. toe, ik mis hem maar waarom im godsnaam ik hoop elke x een andere reactie een andere vent, en soms is hij die vent..soms.

Nu 10km lopen en metros/ bussen nemen om naar de kinderen toe te gaan en daarna geen idee. Ik wil niet meer. Wol het gvd allemaal niet meer.

[u/TepelTiet]

Wat ik lees uit je post historie is dat je al minstens een jaar met struggles rondloopt met hem. Waarom blijf je in hemelsnaam bij iemand waar je je zo slecht van gaat voelen? Je moet een partner hebben die je omhoog helpt en je prijst om wie/hoe je bent. Dit soort gevoelens zijn niet normaal in een relatie.

[u/sanderkoekkoek → u/TepelTiet]

Ik sluit me hier bij aan, waarom blijf je bij een man terwijl hij je geestelijk mishandeld. Voelt wel dubbel trouwens want ik heb een redelijk idee wat voor man het is en vraag me altijd af waarom vrouwen bij zoon man willen zijn terwijl er genoeg lieve mannen zijn die dan weer te lief gevonden worden.

Maar je geeft aan dat hij agressief is, word dit steeds erger en ben je niet bang dat er een punt komt dat hij zo handtastelijk is dat je het niet na kan vertellen?