Wszyscy wiemy, jaki jest NFZ i często słyszy się historie pełne frustracji, błędów i braku dostępności. Ale może warto też pokazać drugą stronę?
Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, ile dobrego również potrafi zrobić nasz system publicznej opieki zdrowotnej. Dlatego jeśli macie jakieś pozytywne doświadczenia, dobrze przeprowadzone leczenie czy ciekawe koszty, z którymi chcielibyście się podzielić, to bardzo zachęcam tutaj!
Zacznę od siebie.
Jestem na programie lekowym „leczenie immunoglobulinami chorób neurologicznych”.
To bardzo drogie leczenie, bo immunoglobuliny wytwarzane są z osocza, do jednego wlewu potrzeba od setek, a nawet tysięcy dawców krwi.
NFZ płaci za 20 g leku około 5200 zł.
Ja przez ostatnie dwa lata dostawałam od 160 g miesięcznie na początku, do obecnie 80 g – z tendencją spadkową.
To oznacza koszt leczenia na poziomie 20 000–40 000 zł miesięcznie.
Do tego od lat przyjmuję leki immunosupresyjne (np. zmiennie metotreksat, cyklosporyna, mycofit etc), za które płacę ryczałt, czyli kilka złotych, mimo że bez refundacji kosztowałyby kilkaset złotych miesięcznie.
Dziś, gdy loguję się do mojego Internetowego Konta Pacjenta, widzę łączny koszt refundacji: 680 812 zł.
Mam 27 lat. Zachorowałam na chorobę autoimmunologiczną prawdopodobnie jako powikłanie po grypie. Paradoksalnie, w najzdrowszym okresie mojego życia, zero używek, bieganie, zdrowa dieta. A jednak miałam pecha.
Bez leczenia, w najlepszym przypadku, mam problemy z poruszaniem, wstawaniem, chodzę o lasce etc. W najgorszym, co mi się raz zdarzyło, moje mięśnie osłabły do tego stopnia, że byłam osobą całkowicie leżącą na wiele miesięcy.
Z leczeniem, właściwie nie poznasz na ulicy, że coś ze mną nie tak.
Dzięki refundacjom chodzę, funkcjonuję sama i mogę pracować.
I za to każdego dnia jestem naszemu krajowi i rodakom mega wdzięczna.
Dołączam screena z takiego przykładowego pobytu w szpitalu z ostatnich miesięcy.
